Reis naar Tamale en de eerste dagen hier!

Op dag 2 zouden we om 6 uur weggaan, maar om half 6 klopte Victoria op de deur.. Shit verslapen! Snel even douchen, klaarmaken en spulletjes pakken en iets na 6 stonden we netjes buiten klaar om te gaan. Dat dachten we.. want Victoria was nog lang niet klaar. Dan maar even met de kinderen spelen. Het kindje van de zus van Victoria werd in een doos gezet, met een paar doeken achter zijn rug. Dit was hun manier om hem te leren zitten. Dat zag er toch echt super schattig uit en moest even een foto van gemaakt worden! Het kindje van Victoria wilde hier natuurlijk ook bij op en uiteindelijk werd het dus een soort fotoshoot:P Toen Vic eenmaal klaar was, was het al half 7 en gingen we buiten aan de straat wachten op een taxi. Ze had er al redelijk snel eentje te pakken en onze koffers werden in het kleine autootje gepropt. Toen die kerel er alles net in had en de achterklep had vastgebonden, gingen ze het over de prijs hebben. 5 cedi vond Victoria toch echt te duur.. dus… ja hoor, alle koffers er weer uit:) Het werd kwart voor 7.. 10 voor 7.. 5 voor 7.. Elke taxi die langs kwam zag onze vele koffers en dacht Ammahoela.. die neem ik nie mee! Gelukkig draaiden ze bij de buren leuke muziek en heb ik lekker staan te dansen met Mawli (zoontje van Vic). Uiteindelijk om 7 uur (De tijd dat mijn bus zou vertrekken) hadden we een taxi te pakken en konden we eindelijk op weg naar het busstation. Eenmaal aangekomen bleek de bus al te zijn vertrokken! Jammer, maar geen probleem. Dan maar mee met de bus naar Bolga, die kon mij dan zo afzetten in Tamale. Voor mij ook wel weer fijn omdat ik zo met Anneloes en Brenda kon reizen. Toen ik even snel geld ging pinnen en drinken ging halen voor onderweg, kreeg Brenda bij de balie de wind van voren. Why where you so late? It’s not good! Terwijl later gewoon bleek dat er heel veel mensen uit moesten stappen in Tamale, dus waar het probleem nou lag?:p De bus naar Bolga zou om 8 uur gaan, zou.. want deze kwam pas om 10 uur aanzetten. Lekker op zn ghanees dus! Na nog een half uur op het station te hebben gestaan om op een paar mensen te wachten, konden we dan eindelijk aan de lange reis naar het noorden beginnen! Echt ontspannen was het eerste stuk van de reis niet. Ik had gedacht dat de hoofdwegen in Ghana wel goed zouden zijn, maar hier zijn ze dus nog mee bezig. Nu moest de bus nog manoeuvreren langs alle gaten in de weg en werden we lekker door elkaar geschut in de bus! Na een aantal uur hadden we onze eerste stop ergens in the middle of nowhere! Omdat Victoria had gezegd dat we maar 3x zouden stoppen, dacht ik, dan kunnen we maar beter even naar de wc gaan! Dus wij op naar een urinaal (lees een paar muurtjes met een gat in de grond). Wij als onervaren Nederlanders stonden daar echt van.. hmmm hoe gaan we dit aanpakken. Zegt zo’n vrouw tegen ons.. Just PIE! Gelukkig hadden we ons eigen toiletpapier meegenomen, want de andere vrouwen trokken gewoon de onderbroek weer omhoog... Weer een ervaring rijker!
Na een half uur stopten we alweer, wat betekende dat we ook gewoon naar een toilet hadden gekund omdat er hier gewoon restaurantjes waren. Na een beetje rondkijken hebben we maar besloten om fruit te halen. Die ananas was heeeeeerlijk. Onderweg hebben we vooral geslapen, gekletst en uit het raam gekeken. Lezen zou niet lukken als we zo door elkaar geschud werden, wordt alleen al misselijk als ik er weer aan denk! Langs de weg waren steeds kleine dorpjes te zien en mensen met schalen op hun hoofd die weer wat wilden verkopen. Bij de 2e stop zijn we weer snel naar de wc gegaan! Terug bij de standplaats keken we elkaar verbaasd aan.. BUS WEG?! Hebben we nou zo lang op de wc gezeten!?:O Alle rampscenario’s gingen al door ons hoofd.. Dan maar een nachtje in Kumasi en morgen weer kijken.. Maar shit! Onze koffers!! ..
Gelukkig zagen we toen ineens mensen die bij ons in de bus zaten.. dus de bus kon haast niet weg zijn. Dan maar wachten en kijken wat de rest doet:) De bus bleek even ergens anders te hebben gestaan en kwam gelukkig weer terug en we konden weer op weg. Bij de laatste stop was het al donker buiten. Toen ik aan de buschauffeur vroeg hoe lang het nog zou duren tot Tamale, werd er heftig nee geschud.. Mensen geven hier geen reden bij wat ze doen en houden al helemaal niet van ongeduldige Nederlanders! Dan maar afwachten dus. Buiten wisten we niet waar we naartoe moesten. Er waren zoveel mensen, zoveel spullen en zoveel dingen om te eten. Het ene zag er nog aparter uit dan het andere. Omdat wij als onervaren reizigers nog niet wisten wat we konden eten, hebben we maar besloten om pringles te halen. De neppe, want dat scheelde weer 2 cedi:) Ook hier ben ik nog knieperig:D haha.. We moesten alle 3 eigenlijk wel plassen, maar omdat de bus maar een kwartiertje zou blijven staan en de toilet in een zeer donker steegje was, hebben we besloten het maar op te houden:) Terug in de bus hoorde ik van een kerel dat het nog ongeveer 3 uur zou duren, dus heb ik even een sms gestuurd naar de organisatie.. Hello, I’ll be in Tamale in about three hours, will there be someone to pick me up? Thank you! Greetings Cecile.. Antwoord: Yes
Kort maar krachtig, laten we het daar op houden:) Het laatste stuk ging heel snel want ik heb bijna de hele tijd geslapen. Toen we in Tamale aankwamen regende het! Opzich wel heel lekker, want het koelde daardoor wel een stukje af. Toen ik uit de bus stapte stond Hajar mij op te wachten. Ook zij gaf mij drie kussen! Jeej! Het was nog even afwachten hoe en of mijn backpack nog uit de bus zou komen, het was echt een chaos op dat station.. de helft wilde uit de bus, de helft er weer in. Toen kwam ook het moment dat ik afscheid moest nemen van Brenda en Anneloes.. Zij gingen door naar Bolgatanga en ik bleef achter in Tamale. Gelukkig stelde Hajar mij direct gerust en wist ik dat ik in goede handen was. Hajar woont zelf in de stad en ik ging met haar broer in de taxi naar de plek waar haar familie woont. Eenmaal aangekomen in mn kamer was er toch even een momentje van.. hmmmmm.. nu ben ik hier toch echt helemaal alleen! Adem in.. adem uit! Plassen! Ik moest de hele tijd al plassen! Hup.. weer naar buiten door de regen.. Zit er een slot op de deur van het toilet.. SHIT!.. dan maar buiten in de regen roepen.. Helloo?! Gelukkig zat er nog iemand in een kamertje tv te kijken en heb ik daar aangeklopt. Zij moest weer uit een ander kamertje van iemand anders een sleuteltje halen waar ik bijna struikelde over mensen die op de grond sliepen. Adem in, adem uit..
Toen ik eenmaal naar het toilet kon stond er geen prullebak bij de wc.. hmm dan maar gewoon in de wc gooien. Doorspoelen.. hmm.. geen hendel.. Dan maar niet.. Die nacht had ik ook erg slecht geslapen. Er waren zoveel geluiden, het dak lekte en ik had bijna geen slaap meer, omdat ik al zoveel had geslapen in de bus. Ook zat er een hele luidruchtige en irritante vogel precies achter mijn kamer.. ik dacht echt: Pap wil je even de luchtbux brengen?!!
Maargoed toen ik wakker werd dacht ik.. hmm en nu? Maar even spulletjes pakken om te douchen, toen ik buiten liep stelde ik mij voor aan Sister (haar echte naam weet ik nog steeds niet).. Zij is ook van de organisatie en familie van Hajar.. Ze vroeg: Why you bring all this stuff? You cannot put it there.. bring it back and just take your towel! Ik dacht.. ok.. maar doen wat er mij verteld word:P Eenmaal in de douche zag ik ook wel dat ik hier geen kleren neer kon leggen, aangezien het gewoon bij de wc was en ik alleen dingen over de deur heen kon hangen. De douche was wel heeerlijk! Eindelijk kon ik lekker even mijn haar wassen, wat was dat fijn! Toen ik helemaal klaar was ging ik naar buiten om te kijken waar ik moest zijn voor het ontbijt, aangezien Hajar de avond ervoor zei dat het ontbijt klaar zou staan voor mij als ik wakker zou worden.. maar toen ik buiten was zag ik wel een paar mensen en heb ik me bij sommigen voorgesteld.. maar echt aanwijzingen kreeg ik niet..
Daar maar een beetje met de 2 kindjes spelen die op de binnenplaats waren en wachten op Hajar. Ineens kwam er een blanke aan fietsen.. ik dacht YES!!! Een andere vrijwilligster:D:D Ze vertelde dat ze Linda heette en hier al 6 weken is. Ze zag aan mij dat ik niet goed wist waar ik moest zijn, dus nam ze mij mee naar binnen bij Kaka (Grootmoeder). In Ghana zijn oudere mensen hoger geplaatst, vooral oma’s en opa’s, dus toon je respect door te gaan knielen. Dus ik ook hup, op mn knieen. Gelukkig stelde Kaka mij ook al snel op mijn gemak! Ze kan goed Engels en vertelde dat Linda mij wel wegwijs kon maken. Linda moest eigenlijk om 8 uur beginnen op haar werk, maar was door de regen al wat later. Bij Kaka kreeg ze brood en thee aangeboden, wat niet beleefd is om af te slaan, dus werd het nog later. Uiteindelijk heeft Linda haar beide baantjes afgezegd en heeft ze mij de hele morgen/middag op sleeptouw genomen. Pfuiw.. wat was zij een geschenk uit de hemel! Een Nederlander die precies wist hoe ik me voelde die me de eerste dag wegwijs maakt in Tamale. Beter kon het niet! Ze vertelde dat zij zich ook de eerste 2 weken heel erg alleen voelde en dat ik me daar ook op voor moest bereiden. Toch zag ik dat ze nu helemaal ingeburgerd was hier in Tamale. Het enthousiasme scheen door in alles wat ze zei. Dit gaf mij weer een beetje hoop, dat ik me straks ook wel zo zou voelen! Samen gingen we met de taxi naar het centrum van Tamale, waar ze me een paar handige tips heeft gegeven. Herkenningspunt is de vodafone toren, daar dichtbij het trotro station. Iets verderop een hotel voor als je een nachtje door wil halen in Tamale! Perfect dacht ik zo, maar pff wat was dit ook weer een overweldigende stad! Ook nam Linda mij mee naar het cultural centre van Tamale. Hier had zij wat vrienden gemaakt en heeft ze mij voorgesteld aan een paar aardige jongens. Hier werden we ‘invited’ om mee te eten, ze hadden namelijk een bordje redred  bruine bonen met iets en ei. Opzich niet heel vies en het was grappig om met zn allen uit hetzelfde bord te eten (al was ik wel blij dat ze wel gewoon een lepel voor ons hadden:P). We hebben zo de hele morgen een beetje met een aantal mensen zitten kletsen, erg relaxed dus. Ondertussen had ze haar werk nog even opgebeld en een zielig verhaal opgehangen dat ik zat te huilen en helemaal alleen was en ze mij dus niet alleen achter kon laten. Ze wisten namelijk allemaal hoe het bij Linda was in de eerste 2 weken! Haar baas zei: It’s OK! You have to take care of your sistah! .. Gelukkig maar:) In het cultural centre volgt Linda danslessen, hier had ik al eerder over gehoord en als ik hier de kans voor krijg en de tijd voor heb wil ik dat ook zeker gaan doen. Bij een kraampje naast de dansschool heeft Linda mij een soort caramelstaaf laten proeven, super lekker! Van het vrouwtje bij de kraam kreeg ik als nieuweling ook nog een soort muslibol/reep cadeau om te proberen. Dit smaakte naar kokos en was ook super lekker. Heel fijn dat ze in Ghana ook nog lekkere dingen kunnen maken:P
Linda had een kerel gevraagd om ons rond te lijden over de markt, dit was echt super gaaf. Hij heeft ons verschillende dingen laten zien en uitgelegd. Er wordt hier vaak aan voodoo gedaan en hier zijn dan ook bepaalde kraampjes voor waar je de raarste dingen kunt halen. Verschillende huiden van dieren, staarten van dieren, olie’s, kruiden noem maar op.. en alles had weer een andere betekenis! Erg interessant maar ook best een beetje creepy! Omdat die kerel zo aardig was om ons rond te lijden bood Linda hem een ijsje aan, maar hij zei dat hij liever Tizet wilde (Maispap). Dit is iets wat ze in Tamale veel eten en wat ik ook bijna elke avond zal gaan krijgen denk ik. Lianne heeft het voor ons in Nederland al klaargemaakt.. niet bepaald lekker vond ik toen. Maargoed.. hij heeft dus bij een klein eettentje tizet gehaald waar ze dit de hele dag door aan het maken waren. 5 vrouwen om 1 pot met een grote staaf en maar slaan. Geweldig! Toen we foto’s gingen maken, gingen de vrouwen nog meer hun best doen en spatte de tizet bijna de pot! Super grappig! Toen we bijna weer richting Meet Afrika gingen (kantoor bij het huis waar ik woon), hebben we een ijsje gehaald.. mijn eerste ijsje in Ghana! Het was een soort aardbeienyoghurt ijsje wat je uit een zakje moest zuigen, net zoals je dat bij ons hebt van die waterstaafjes! Super lekker!
Eenmaal terug zat Hajar al op mij te wachten. Ik had eigenlijk vanmorgen al met haar afgesproken, maar omdat Linda me op sleeptouw nam was dit er niet van gekomen. Dit vond Hajar gelukkig niet erg, ze vond het wel fijn dat Linda haar werk over nam, maar zij ervoor betaald kreeg:) haha..
Het kantoor van Meet Afrika stelt niet zo heel veel voor. Het is langs de kant van de weg en het heeft 2 tafels en 2 computers en nog wat kasten. Hier heb ik even mijn contactformulier gecheckt en mijn verzekeringsgegevens ingevuld.
Linda heeft ondertussen even haar nieuwe jurk gepast die de moeder van Hajar voor haar had gemaakt in haar naaihokje dichtbij het huis. Zo’n traditionele jurk zal ik hier ook zeker laten maken! Erg mooi al die kleuren!
Na even wat nummers uit te hebben gewisseld en wat bemoedigende woorden te hebben gegeven, ging Linda weer richting Tamale. De rest van de middag heb ik een beetje gerust op mn kamer. Toen ik daar een uurtje zat dacht ik.. ja.. nu zit ik hier op mn kamer.. Ik kan beter naar buiten gaan en met mensen praten! Dus zo gezegd zo gedaan. Ik had mn map en reisdagboekje even meegenomen, zodat ik hier buiten aan zou kunnen gaan werken. De tante van Hajar was net klaar met koken. Zij kookt, samen met wat andere vrouwen een maaltijd voor 43(!!!) personen. Zoveel mensen wonen hier in huis. Waar het allemaal blijft en hoe de familie in elkaar zit, is nog steeds een raadsel:P Uiteindelijk ben ik even bij Razak (ook CP van meet afrika) in het kantoor gaan zitten. Hier heb ik een beetje met hem en een vriend van hem zitten kletsen over politiek en van alles en heb ik ook even lekker kunnen zitten en lezen. Aan het eind kreeg ik ook weer bemoedigende woorden van hem.. Je kunt altijd komen als er iets is! Niks is gek om te vragen! We zijn er voor je!... Het blijft fijn om dat te horen:P
Even later heb ik de oprichtster van Meet Afrika ontmoet. Wat is dat een lieve vrouw!! Zij wilde even naar mijn kamer omdat er achter mijn kamer een paar gordijnen lagen die zij nodig had. Later bleek dat ze mij even bij de jongens weg wilde hebben waarmee ik zat te praten (broers of neven van haar), ze zei dat ik wel gewoon met hun kon praten, maar wel op mn hoede moest zijn en goed op mn spulletjes moest letten, omdat ze soms dingen makkelijk pakken. So always lock your door and take care of your things! Haha.. Goed om te weten!
’s Avonds rond een uur of 6 ben ik bij Kaka naar binnen gegaan voor het avond eten. Ik voelde mij een beetje ongemakkelijk, omdat er mensen aan het bidden waren binnen. Maar ook nu stelde Kaka mij weer gerust en luisterde ik maar gewoon naar haar! Uiteindelijk gingen zij en de rest van de vrouwen ook bidden! Ik moest aan de zijkant van de kamer achter diegene die aan het bidden waren gaan zitten. De 2 kindjes kwamen gezellig bij mij zitten, maar het was moeilijk om deze een beetje in bedwang te houden. Uiteindelijk renden ze tussen de biddende vrouwen door en werd ik een paar keer aangekeken van .. hou die kinderen is bij je.. Dus heb ik ze maar weer bij mij op de bank getrokken:P Toen ze klaar waren met bidden (leek wel een half uur te duren), konden we nog een half uur duren op het eten. Ik dacht eerst dat iedereen bij Kaka binnen zou eten, maar uiteindelijk was ik dus de enige en had de rest het eten al ergens anders gegeten. We kregen Tizet met een groenige soep. Na eerst een paar keer mn vingers te hebben verbrand aan die gloeiend hete pap, ben ik het toch maar gaan eten. Blegh! Ik hoop dat ik er aan kan wennen!:) Gelukkig had de oprichtster van Meet Afrika mij ’s middags gezegd.. je hoeft vanavond nog niet zoveel te eten, zeg gewoon dat je vol zit en dan kun je op je kamer wel koekjes gaan eten. Heb geprobeerd om 2/3e van de schaal op te eten, maar meer lukte ook echt niet. Na het eten werd er een grote schaal met watermeloen op tafel gezet, wat ik normaal ook helemaal niet lekker vind. Op dat moment was dat echter een geschenk uit de hemel. Even die smaak van die smerige soep weg krijgen!
Na het eten kreeg Kaka Arabische les, ik vond het erg knap dat ze dat nu nog ging leren, aangezien ze al rond de 80 is! Ik heb me toen geëxcuseerd en ben de hele avond lekker op mn kamer gebleven. Eindelijk even goed skypen met papa, mama, Henri en Roy!
Toen ik vanmorgen opstond, wilde ik weer lekker even douchen. Spulletjes gepakt, al half uitgekleed… deed het water het niet.. Shit.. dan maar weer aankleden en verfrissingsdoekjes gebruiken:P Voor het ontbijt bij Kaka, heb ik snel mn tas even ingepakt aangezien Hajar mij om 8 uur op zou halen om naar mijn gastgezin te gaan. Dit kwam er echter niet van en ik ben dus maar weer naar mijn kamer gegaan om daar op Hajar te wachten. Ze kwam rond half 10 vertellen dat ze eerst nog geld moesten wisselen bij de bank en dat dit nog wel even kon duren. We hebben toen even wat gekletst op mijn kamer, waarbij ze mij vertelde over het gastgezin waar ik terecht zou komen. Het is een nieuw gastgezin en ik ben de eerste vrijwilliger die daar komt te wonen. De moeder is lerares Engels en ze wonen in een dorp net buiten Tamale. Het is geen lemen hut volgens Hajar, maar ongeveer eenzelfde woonomgeving als waarin ik nu zit. Aan de ene kant wel jammer, omdat ik best even wilde zien hoe dit zou zijn. Hajar vertelde me dat ik nog wel de kans zou krijgen om dit te zien of daar een keer bij een andere vrijwilliger te gaan slapen.
Hajar heeft me vanmorgen meegenomen naar Tamale achter op haar motorbike! Zij met haar traditionele kleding en hoofddoek voorop en ik met een super grote helm achterop. In Tamale hebben we pasfoto’s hebben laten maken, voor het verlengen van mijn visum en voor het infoformulier van Meet Afrika. Met mijn bezwete hoofd en mijn rode neus, kun je wel nagaan dat dit niet echt hele mooie foto’s zijn geworden:P Ook heeft ze mij haar huis laten zien. Ze woont heel klein, met haar man in een achterbuurt van Tamale. Toch heeft ze het best mooi ingericht met mooie banken en een tv. Toen ik zei dat ik het mooi vond, vond ze dit maar raar omdat ze het zo’n klein hokje vond en zich hier een beetje voor schaamde. We zijn ook nog even naar de post-Office gegaan, waar alle brieven voor Meet Afrika aankomen. Dit keer zaten er 5 brieven in… Allemaal voor Linda:) Hajar: Linda is a very popular girl! Haha..
Toen we hier klaar waren zijn we weer naar huis gegaan en vertelde Hajar dat ze even een klein dutje ging doen. Om 3 uur haalt ze mij weer op en halen ze ook het bed uit elkaar op mijn kamer, want dit gaat mee naar mijn gastgezin. Even afwachten dus hoe dit gaat!
See you next time!